Tu pokazuję projektowe stadia niektórych prac, realizowanych następnie jako grafiki warsztatowe (głównie w technice miedziorytu) lub grafiki użytkowe (wydawnicze, reklamowe). Na ogół projekt to u mnie kompozycja w dowolnej płaszczyznowej technice plastycznej, ale walorowo i światłocieniowo w pełni wykończona. W przypadku miedziorytu interpretowane to jest następnie, na metalowej płycie, środkami właściwymi dla techniki rytowniczej (nietypowy jest pokazany tu projekt ekslibrisu 64., zawierający także od razu gotowe rozwiązanie metody rytowania).

Wiele rzeczy, zwłaszcza wczesnych, wycinałem od razu, zaprojektowaną kompozycję dość intuicyjnie interpretując rytem na płycie, ale jak już pisałem, przedstawiając z grubsza procedurę wykonywania miedziorytu, praca w tej technice jest na tyle wymagająca (korekty często nie są możliwe, a zawsze są trudne), że zabieranie się do niej „z marszu” może być ryzykowne. Zbyt wiele się tu inwestuje czasu, intelektu i sił fizycznych, by nie spróbować zwiększenia prawdopodobieństwa, że nie będzie to „inwestycja” zmarnowana. Warto więc w tym celu wykonywać wcześniejsze oddzielne studia „sposobu” rytowania, czyli ćwiczenia rytowniczych kreskowań. Nie zawsze to zrobić można — dla naprawdę dużych i obfitujących w różne motywy, bogatych przedstawień, byłoby to zadanie karkołomne, ale wtedy robić można, przerywając pracę, studia cząstkowe, a ponadto, z czasem, przy zdobytym długą praktyką doświadczeniu, nie są już one tak niezbędne.

JW