Azymut*PL
Hodowla Kotów Tonkijskich i Bengalskich
Hodowla Kotów Tonkijskich i Bengalskich
Witamy na stronie hodowli kotów
AZYMUT *PL
Temperament
Kot tonkijski jest kotem wesołym lubiącym skupiać uwagę na sobie całej rodziny jak również potrafiącym żyć w zgodzie z innymi zwierzętami w domu. Kot tej rasy podobnie jak pies bardzo źle znosi rozstanie ze swoim opiekunem/ami. Tonki mają poczucie przynależności do rodziny. Wbrew obiegowej opinii o kotach, koty tonkijskie nie przyzwyczajają się do miejsca tylko do swoich opiekunów. Domownicy są witani, kiedy przychodzą do domu, tonki towarzyszą im we wszystkich codziennych czynnościach. Lubią obserwować np. z wysokiego mebla, co dzieje się w domu. Reagują na swoje imię i zawsze przychodzą na nasze zawołanie licząc na zabawę, noszenie na rączkach lub przytulanie, którego nigdy nie mają dość.
Budowa ciała
Koty tonkijskie zaliczane są do grupy kotów orientalnych o średniej budowie ciała. Dorosłe osobniki osiągają wagę od 2,5 do 5,5 kg. Koty te występują w dwóch typach; angielskim i amerykańskim. Kot typu angielskiego jest bardziej smukły, niż kot typu amerykańskiego, który sprawia wrażenie bardziej krępego w swej budowie. Kotki są mniejsze i delikatniejsze w swej budowie od kocurów.
Kot tonkijski powinien mieć budowę pośrednią między budową o wydłużonych liniach ciała kota syjamskiego, a bardziej krępą sylwetką kota burmańskiego. Tułów powinien być średniej długości, dobrze umięśniony bez wyraźnych zaznaczeń poszczególnych mięśni. Kot tej rasy jest zaskakująco ciężki w stosunku do wyglądu jego drobnej i pełnej elegancji sylwetki. Brzuch powinien mieć napięty bez oznak „zwisania” pod tułowiem. Nogi średniej długości, tylne nieco dłuższe niż przednie. Łapki średniej wielkości w kształcie owalnym.
Wady
Ekstremalne typy budowy przypominające syjama bądź burmę stanowią wadę, która powoduje obniżenie oceny wystawowej. Karana jest długonożność lub cobbiness.
Głowa i pysk
Z profilu głowa ma kształt klina, jest lekko wydłużona z wydatnymi kościami policzkowymi oraz lekko zaokrąglonymi konturami. Kształt głowy wraz uszami u kota tonkijskiego, sprawia wrażenie trójkąta równobocznego. Jeżeli patrząc na kota z przodu odnosimy takie wrażenie, wskazuje to na proporcjonalność rozmiaru i prawidłowości rozmieszczenia uszu w stosunku do wielkości głowy. Kształt głowy pomiędzy uszami nie powinien być płaski. Ten fragment głowy powinien być lekko zaokrąglony. Poduszeczki z wąsami powinny być umiarkowanie wykształcone, natomiast podbródek mocno zarysowany. Profil z średnio zaznaczonym stopem. U dojrzałych kocurów jest dopuszczalny widoczny „drugi podbródek”.
Wady
1. Długi, wąski klin lub bardzo krótki klin
2. Prosty profil typu orientalnego lub wyraźne załamanie stopu.
Oczy
Kształt
Oczy kota tonkijskiego powinny mieć kształt lekko migdałowy i być pochylone wzdłuż kości policzkowych w kierunku zewnętrznej krawędzi ucha i być proporcjonalne do wielkości „pyszczka”.
Wady
Oczy: okrągłe lub orientalne są niepożądane.
Kolor
Kolor oczu kota tonkijskiego powinien posiadać głębie i czystość. Barwa oczu może ulegać niewielkiej zmianie w zależności od oświetlenia i nastroju kota. Tylko u kociąt dopuszcza się „błotnisty” kolor oczu. Zasadniczo ostateczną barwę koloru oczu kot tonkijski osiąga w wieku siedmiu miesięcy. W przypadku kotów o umaszczeniu: czerwonym i kremowym hodowcy obserwują dłuższy czas wybarwienia tęczówki, ale należy zaznaczyć, że trwa on nie dłużej niż do dwóch lat we wszystkich odmianach kolorystycznych.
Kolor oczu kota tonkijskiego w odmianie umaszczenia:
Wady
Kolor zielony w odmianie norka „mink” czy point jest nie do przyjęcia natomiast kolor żółty we wszystkich odmianach umaszczeń powoduje dyskwalifikację.
Uszy
Uszy stojące, średniej wielkości, nieco wyższe niż szersze, lekko pochylone do przodu o szerokiej podstawie. Górna część ucha lekko zaokrąglona. Uszy kota tonkijskiego powinny być osadzone bardziej na „bokach głowy” niż na jej górnej powierzchni tworząc ciągłą zewnętrzną linię z głową w kształcie klina. Włos na uszach bardzo krótki i przylegający. Na uszach może być widoczna skóra.
Ogon
Proporcjonalny do długości ciała, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi z lekko zaokrąglona końcówką.
Umaszczenie
Sierść kota tonkijskiego stanowi krótki, cienki, przylegający włos o strukturze gęstej i błyszczącej. Włos jest miękki i jedwabisty w dotyku. Rozłożenie pigmentu szaty kota tonkijskiego stanowi subtelne połączenie umaszczenia kota syjamskiego i burmańskiego. Wyraża się przenikaniem barw od ciepłych kolorów do ostrych oznaczeń na uszach, pyszczku, nogach i ogonie. U kociąt futerko jest dużo jaśniejsze niż u dorosłych kotów, a proces wybarwienia kota może trwać nawet do dwóch lat szczególnie w barwach tzw. rozcięczonych.
Koty tej rasy występują w trzech odmianach umaszczenia:
point - charakterystycznej dla kota syjamskiego o oczach w kolorze niebieskim, W tej odmianie umaszczenia wyraźnie zarysowana jest różnica w kolorze między tułowiem, a pozostałymi częściami ciała takimi jak: pyszczek, uszy, nogi i ogon, które są wyraźnie zdefiniowane kolorystycznie.
mink - charakterystycznej dla kota tonkijskiego o oczach w kolorze aquamaryn. Kolor ciała powinien rozjaśniać się od punktów (pyszczka, uszu, nóg i ogona) niepostrzeżenie do nieco jaśniejszego odcienia na brzuchu szyi i klatce. Ważne jest, aby różnica między kolorem punktów i kolorem ciała nie była ostro zdefiniowana, a przechodziła płynnie w jaśniejszą barwę. Nogi mogą być jaśniejsze niż pyszczek, uszy i ogon, ale ich kolor powinien pasować w tonie do pozostałych punktów.
solid - przypominającej kota burmańskiego o oczach od koloru zielonego do zielono-żółtego, różnica między punktami (pyszczkiem, uszami, nogami i ogonem), a tułowiem mało widoczna, delikatnie zarysowana (podkreślona).
Poniżej przedstawiono klasyczne kolory dla odmian umaszczenia mink, point i solid.
Wady
Niedopuszczalne u kota dorosłego są pręgi (paski) lub białe plamy na tułowiu, nogach i ogonie. Jedynie u kociąt, dopuszczalne są niewielkie pręgowania na nogach, które nie powinny wpływać na obniżenie końcowej oceny sędziowskiej podczas wystawy.
Informacje
W Stanach Zjednoczonych tylko koty o odmianie umaszczenia mink (norka) z oczami aquamaryn są kotami wystawowymi.w roku 1974 został wprowadzony całkowity zakaz krzyżowanie kota tonkijskiego z syjamem i burmą jak również „tworzenia rasy od nowa” przez krzyżowanie kotów syjamskich z burmańskimi.
W Europie wszystkie typy odmian umaszczenia tj .solid, mink i point można zobaczyć na różnego rodzaju pokazach i wystawach.
W celu ochrony rasy, brytyjskie stowarzyszenie Governing Council of the Cat Fancy (GCCF) podjęło uchwałę, że każde potomstwo, urodzone po 1 stycznia 2007 roku, z „krzyżówki” kota tonkijskiego z kotem syjamskim lub burmańskim lub innej rasy nie zostanie zarejestrowany jako kot rasowy.
Organizacja GCCF w 2011r podjęła uchwałę o propagowaniu odmian umaszczenia solid i point u kota tej rasy.
Temperament
Kot tonkijski jest kotem wesołym lubiącym skupiać uwagę na sobie całej rodziny jak również potrafiącym żyć w zgodzie z innymi zwierzętami w domu. Kot tej rasy podobnie jak pies bardzo źle znosi rozstanie ze swoim opiekunem/ami. Tonki mają poczucie przynależności do rodziny. Wbrew obiegowej opinii o kotach, koty tonkijskie nie przyzwyczajają się do miejsca tylko do swoich opiekunów. Domownicy są witani, kiedy przychodzą do domu, tonki towarzyszą im we wszystkich codziennych czynnościach. Lubią obserwować np. z wysokiego mebla, co dzieje się w domu. Reagują na swoje imię i zawsze przychodzą na nasze zawołanie licząc na zabawę, noszenie na rączkach lub przytulanie, którego nigdy nie mają dość.
Budowa ciała
Koty tonkijskie zaliczane są do grupy kotów orientalnych o średniej budowie ciała. Dorosłe osobniki osiągają wagę od 2,5 do 5,5 kg. Koty te występują w dwóch typach; angielskim i amerykańskim. Kot typu angielskiego jest bardziej smukły, niż kot typu amerykańskiego, który sprawia wrażenie bardziej krępego w swej budowie. Kotki są mniejsze i delikatniejsze w swej budowie od kocurów.
Kot tonkijski powinien mieć budowę pośrednią między budową o wydłużonych liniach ciała kota syjamskiego, a bardziej krępą sylwetką kota burmańskiego. Tułów powinien być średniej długości, dobrze umięśniony bez wyraźnych zaznaczeń poszczególnych mięśni. Kot tej rasy jest zaskakująco ciężki w stosunku do wyglądu jego drobnej i pełnej elegancji sylwetki. Brzuch powinien mieć napięty bez oznak „zwisania” pod tułowiem. Nogi średniej długości, tylne nieco dłuższe niż przednie. Łapki średniej wielkości w kształcie owalnym.
Wady
Ekstremalne typy budowy przypominające syjama bądź burmę stanowią wadę, która powoduje obniżenie oceny wystawowej. Karana jest długonożność lub cobbiness.
Głowa i pysk
Z profilu głowa ma kształt klina, jest lekko wydłużona z wydatnymi kościami policzkowymi oraz lekko zaokrąglonymi konturami. Kształt głowy wraz uszami u kota tonkijskiego, sprawia wrażenie trójkąta równobocznego. Jeżeli patrząc na kota z przodu odnosimy takie wrażenie, wskazuje to na proporcjonalność rozmiaru i prawidłowości rozmieszczenia uszu w stosunku do wielkości głowy. Kształt głowy pomiędzy uszami nie powinien być płaski. Ten fragment głowy powinien być lekko zaokrąglony. Poduszeczki z wąsami powinny być umiarkowanie wykształcone, natomiast podbródek mocno zarysowany. Profil z średnio zaznaczonym stopem. U dojrzałych kocurów jest dopuszczalny widoczny „drugi podbródek”.
Wady
1. Długi, wąski klin lub bardzo krótki klin
2. Prosty profil typu orientalnego lub wyraźne załamanie stopu.
Oczy
Kształt
Oczy kota tonkijskiego powinny mieć kształt lekko migdałowy i być pochylone wzdłuż kości policzkowych w kierunku zewnętrznej krawędzi ucha i być proporcjonalne do wielkości „pyszczka”.
Wady
Oczy: okrągłe lub orientalne są niepożądane.
Kolor
Kolor oczu kota tonkijskiego powinien posiadać głębie i czystość. Barwa oczu może ulegać niewielkiej zmianie w zależności od oświetlenia i nastroju kota. Tylko u kociąt dopuszcza się „błotnisty” kolor oczu. Zasadniczo ostateczną barwę koloru oczu kot tonkijski osiąga w wieku siedmiu miesięcy. W przypadku kotów o umaszczeniu: czerwonym i kremowym hodowcy obserwują dłuższy czas wybarwienia tęczówki, ale należy zaznaczyć, że trwa on nie dłużej niż do dwóch lat we wszystkich odmianach kolorystycznych.
Kolor oczu kota tonkijskiego w odmianie umaszczenia:
| Odmiana umaszczenia | Kolor oczu |
| Mink | aquamaryn rozumiany jako kolor tropikalnych wód: turkusowy, niebiesko zielony lub zielono niebieski |
| Point | niebieski |
| Solid | od zielonego do zielono żółtego |
Wady
Kolor zielony w odmianie norka „mink” czy point jest nie do przyjęcia natomiast kolor żółty we wszystkich odmianach umaszczeń powoduje dyskwalifikację.
Uszy
Uszy stojące, średniej wielkości, nieco wyższe niż szersze, lekko pochylone do przodu o szerokiej podstawie. Górna część ucha lekko zaokrąglona. Uszy kota tonkijskiego powinny być osadzone bardziej na „bokach głowy” niż na jej górnej powierzchni tworząc ciągłą zewnętrzną linię z głową w kształcie klina. Włos na uszach bardzo krótki i przylegający. Na uszach może być widoczna skóra.
Ogon
Proporcjonalny do długości ciała, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi z lekko zaokrąglona końcówką.
Umaszczenie
Sierść kota tonkijskiego stanowi krótki, cienki, przylegający włos o strukturze gęstej i błyszczącej. Włos jest miękki i jedwabisty w dotyku. Rozłożenie pigmentu szaty kota tonkijskiego stanowi subtelne połączenie umaszczenia kota syjamskiego i burmańskiego. Wyraża się przenikaniem barw od ciepłych kolorów do ostrych oznaczeń na uszach, pyszczku, nogach i ogonie. U kociąt futerko jest dużo jaśniejsze niż u dorosłych kotów, a proces wybarwienia kota może trwać nawet do dwóch lat szczególnie w barwach tzw. rozcięczonych.
Koty tej rasy występują w trzech odmianach umaszczenia:
point - charakterystycznej dla kota syjamskiego o oczach w kolorze niebieskim, W tej odmianie umaszczenia wyraźnie zarysowana jest różnica w kolorze między tułowiem, a pozostałymi częściami ciała takimi jak: pyszczek, uszy, nogi i ogon, które są wyraźnie zdefiniowane kolorystycznie.
mink - charakterystycznej dla kota tonkijskiego o oczach w kolorze aquamaryn. Kolor ciała powinien rozjaśniać się od punktów (pyszczka, uszu, nóg i ogona) niepostrzeżenie do nieco jaśniejszego odcienia na brzuchu szyi i klatce. Ważne jest, aby różnica między kolorem punktów i kolorem ciała nie była ostro zdefiniowana, a przechodziła płynnie w jaśniejszą barwę. Nogi mogą być jaśniejsze niż pyszczek, uszy i ogon, ale ich kolor powinien pasować w tonie do pozostałych punktów.
solid - przypominającej kota burmańskiego o oczach od koloru zielonego do zielono-żółtego, różnica między punktami (pyszczkiem, uszami, nogami i ogonem), a tułowiem mało widoczna, delikatnie zarysowana (podkreślona).
Poniżej przedstawiono klasyczne kolory dla odmian umaszczenia mink, point i solid.
| Odmiana umaszczenia mink ,point, solid | Kolor sierści | Kolor punktów | Kolor nosa | Kolor opuszek |
| Naturalny | brązowy | ciemny brąz | ciemny brąz | ciemny brąz |
| Szampański | beżowy lub określany, jako kolor kości słoniowej | średni brąz | cynamonowo-brązowy | cynamonowo-brązowy
do cynamonowo-różowego |
| Platynowy | bardzo bladosrebrzysty lub określany, jako odcienie bzu | mroźny szary | lawendowo-różowy do lawendowo- szarego | lawendowo-różowy |
| Niebieski | ciepły odcień niebiesko szarego | stalowoniebieskie | niebiesko-szary | niebiesko-szary wpadający w różowy |
Wady
Niedopuszczalne u kota dorosłego są pręgi (paski) lub białe plamy na tułowiu, nogach i ogonie. Jedynie u kociąt, dopuszczalne są niewielkie pręgowania na nogach, które nie powinny wpływać na obniżenie końcowej oceny sędziowskiej podczas wystawy.
Informacje
W Stanach Zjednoczonych tylko koty o odmianie umaszczenia mink (norka) z oczami aquamaryn są kotami wystawowymi.w roku 1974 został wprowadzony całkowity zakaz krzyżowanie kota tonkijskiego z syjamem i burmą jak również „tworzenia rasy od nowa” przez krzyżowanie kotów syjamskich z burmańskimi.
W Europie wszystkie typy odmian umaszczenia tj .solid, mink i point można zobaczyć na różnego rodzaju pokazach i wystawach.
W celu ochrony rasy, brytyjskie stowarzyszenie Governing Council of the Cat Fancy (GCCF) podjęło uchwałę, że każde potomstwo, urodzone po 1 stycznia 2007 roku, z „krzyżówki” kota tonkijskiego z kotem syjamskim lub burmańskim lub innej rasy nie zostanie zarejestrowany jako kot rasowy.
Organizacja GCCF w 2011r podjęła uchwałę o propagowaniu odmian umaszczenia solid i point u kota tej rasy.
© Azymut-Hodowla Kotów Tonkijskich i Bengalskich